Albinizm często uważany jest za chorobę. Jest to jednak zwykły defekt polegający na braku pigmentu (melaniny) w oczach, skórze i włosach. Specjaliści wyróżniają 2 rodzaje bielactwa: wrodzone i nabyte.
Albinizm: charakterystyka schorzenia
Nazywany również bielactwem to dziedziczny brak lub znaczny niedobór melaniny s tęczówce oka, włosach i skórze. Osoby posiadające te cechy są nazywane albinosami. Wyróżnia ich również bardzo jasna karnacja i białe rzęsy i brwi. Albinizm występuje bardzo rzadko i zdarza się raz na 10000 narodzin. Lekarze wyróżniają również albinizm lokalny, czyli występujący na części ciała.
Przyczyny albinizmu
To choroba genetyczna, która dziedziczona jest po obojgu rodziców. Schorzenie dziedziczone jest całkowicie przypadkowo i może dotyczyć wszystkich grup etnicznych. Bardzo często rodzice albinosów nie mają objawów schorzenia, a jedynie są nosicielami nieprawidłowych genów. Za bezpośrednią przyczynę albinizmu uważa się brak tyrozynazy, czyli enzymu przekształcającego prekursor melaniny w barwnik melaninę.
Bielactwo wrodzone całkowite
Nazywane też albinizmem właściwym i polega na dziedziczeniu schorzenia od obojga rodziców. Dziecko dziedziczy po jednym genie od każdego z rodziców i od urodzenia ma jasną i różową skórę. Różowa barwa skóry występuje przez prześwitywanie naczyń krwionośnych przez cienką i bardzo jasną skórę. Na ciele noworodka występują najpierw małe odbarwione plamy. Wraz z rozwojem schorzenia zmiany skórne zaczynają obejmować obszar całego ciała.
Bielactwo wrodzone częściowe
Schorzenie występujące częściowo dotyczy odziedziczenia nieprawidłowego genu od jednego z rodziców. Bielactwo częściowe objawia się zatem najczęściej odbarwieniem skóry. Plamy bielacze występują wzdłuż przebiegu nerwów oraz włosów. Najczęściej występują w okolicy czoła, rzęs i brwi. Odbarwienie skóry nie występuje na dłoniach i stopach. W niektórych przypadkach występuje różnobarwność tęczówki.
Albinizm nabyty
Bardzo często albinizm nie występuje od razu po narodzinach dziecka. W niektórych przypadkach objawy albinizmu ukazują się po 10 roku życia lub nawet po 20. W tym przypadku zaburzenie polega na obumieraniu melanocytów i powiększania plam, które początkowo występowały tylko punktowo. Schorzenie nabyte może wystąpić z różnych przyczyn, np. wadliwego działania mechanizmów oksydacyjnych.
Życie codzienne z albinizmem
Dla albinosów bardzo ważna jest codzienna odpowiednia pielęgnacja skóry. Osoby te muszą chronić ją przed wpływem promieniowania UV. W przypadku albinizmu wrodzonego nie ma żadnych metod leczenia. Możliwość minimalizowania objawów schorzenia pojawia się w przypadku albinizmu nabytego. Albinizm nabyty można zatem leczyć za pomocą leczenia farmakologicznego, miejscowego i naświetlając skórę. Stan skóry może się wówczas poprawić, a widoczność plam ulegnie zmniejszeniu. Problemu nie da się jednak całkiem wyeliminować. Każda osoba cierpiąca na albinizm musi szczególnie uważnie dbać o swoją skórę i stosować wysokiej jakości kremy z wysokim filtrem.
Artykuł opracowany przy współpracy z Dr Katarzyna Osipowicz (medycyna estetyczna Warszawa)