Jak dbać o zęby w przypadku mikrognacji szczęki?

Mikrognacja szczęki to jedna z wad rozwojowych, której przyczyn należy szukać w trakcie życia płodowego. W niektórych przypadkach może ulec całkowitemu zanikowi, jednak gdy towarzyszy innym zespołom wad genetycznych wymaga leczenia ortodontycznego oraz chirurgicznego. Na czym polega hipoplazja szczęki?

Co to jest mikrognacja szczęki i jakie są jej objawy?

Mikrognacja szczęki, inaczej określana jako hipoplazja szczęki czy mikrognatyzm, to niedorozwój szczęki w trzech wymiarach. Jest to wada polegająca na cofnięciu górnej szczęki względem żuchwy. W efekcie prowadzi to do ustawienia zębów dolnych przednich przed zębami górnymi podczas zagryzania (czyli w pozycji zwarciowej), co istotnie zaburza czynność żucia oraz odgryzania pokarmów. Warga dolna i bródka wydają się być wysunięte ku przodowi, a warga góra cofnięta. Zależnie od stopnia wady, zęby dolne mogą wystawać tak znacznie, że skutkuje to niedomykalnością warg. Twarz osoby z hipoplazją szczęki jest płaska i wąska. Jak skutecznie zadbać o swoją szczękę i jamę ustną? Wykorzystując produkty Sunstar Gum. Zapoznaj się z pełną ofertą: https://www.sunstargum.com/pl/

Jakie są przyczyny mikrognacji szczęki?

Niedorozwój szczęki jest wadą wrodzoną. Mikrognacja u noworodka zależnie od okresu ciąży, na etapie którego się rozwija może ulec zanikowi lub trwale pozostać. Jeśli do powstania wady dochodzi na skutek wewnątrzmacicznego ucisku w trakcie rozwoju płodu (najczęściej w trzecim trymestrze) wówczas jest to wynik deformacji, która zanika po pierwszym roku życia dziecka. Żuchwa, pomimo początkowej asymetryczności, zyskuje prawidłowy zarys. Jeśli jednak wada zaczyna powstawać w początkowym okresie rozwoju płodu i ma związek z pierwotnym zaburzeniem wzrostu szczęki jako przyczynę wskazuje się malformację. Wówczas nieprawidłowe ustawienie i wygląd szczęki jest trwały. Zwykle towarzyszy wielu zespołom wad uwarunkowanych genetycznie tj.:

zespół Crouzona czyli dyzostoza czaszkowo-twarzowa, objawiająca się szeregiem wrodzonych deformacji czaszki oraz nieprawidłowościami w budowie twarzy;
zespół Aperta czyli wrodzony zespół wad genetycznych skutkujący przede wszystkim przedwczesnym zarośnięciem szwów czaszkowych oraz występowaniem palcozrostu rąk i stóp;
achondroplazja czyli karłowatość, niskorosłość;
zespół Patau czyli zespół wad wrodzonych będących wynikiem trisomii chromosomu 13, który jest obarczony bardzo dużą umieralnością w okresie płodowym oraz do pierwszego roku życia;
zespół Edwardsa czyli zespół wad wrodzonych będących wynikiem trisomii chromosomu 18, który jest obarczony niemal 95% ryzykiem poronienia;
zespół Downa czyli mongolizm – zespół wad wrodzonych wywołany obecnością dodatkowego chromosomu 21.

Migrognacja a mikrogenia

Zaburzenie rozwojowe może dotyczyć nie tylko szczęki górnej, ale także żuchwy. Gdy niedorozwój dotyczy szczęki wówczas jest to mikrognacja. Jeśli wada dotyczy zaburzenia rozwoju żuchwy wówczas jest to mikrogenia.Taka wada szkieletu twarzowo-czaszkowego polega na cofnięciu dolnej szczęki w stosunku do górnej. Wówczas niedorozwój żuchwy w trzech kierunkach prowadzi do rozwarcia jej kąta. Skutkuje to tzw. ptasim profilem twarzy.

Jak leczyć mikrognację szczęki?

W fazie wzrostu można stosować leczenie niedorozwoju szczęki za pomocą aparatu ortodontycznego. Wówczas celem terapii jest przede wszystkim rozbudowa szczęki ku przodowi oraz na boki i jednoczesne zahamowanie doprzedniego wzrostu żuchwy. U dzieci z zębami mlecznymi praktykuje się szlifowanie jako formę korekty wstępnej. Przy uzębieniu mieszanym zaleca się stosowanie aparatów czynnościowych. Niestety najczęściej taka metoda nie przynosi oczekiwanych rezultatów i konieczne jest leczenie chirurgiczno – ortodontyczne mikrognacji szczęki, wdrażane po zakończeniu fazy rozwoju uzębienia. Najlepsze efekty przynosi osteotomia La Fort – wewnątrzustne chirurgiczne wysunięcie górnej szczęki wraz ze stabilizacją odłamów za pomocą odpowiednio dobranych śrub i płytek tytanowych.