Istnieje wiele różnych rodzajów zaburzeń mowy. Najczęstsze z nich to jąkanie, seplenienie i jąkanie się. Zaburzenia mowy można również sklasyfikować według rodzaju problemu, jaki mają: artykulacja, płynność lub głos.
Jąkanie ma miejsce wtedy, gdy dana osoba ma trudności z wypowiadaniem słów płynnie iw spójnej kolejności. Często jest to spowodowane lękiem lub stresem, ale może być również dziedziczne lub genetyczne. Jąkanie zazwyczaj charakteryzuje się powtarzaniem sylab, słów lub fraz oraz przedłużaniem dźwięków takich jak „uhm” i „um”.
Różne rodzaje logopedii dzieci z zaburzeniami mowy
Istnieje wiele różnych rodzajów terapii logopedycznej dla dzieci z zaburzeniami mowy. Najczęstsze typy to:
- Terapia mowy i języka,
- Logopedia,
- Fonetyka,
- Patologia wymowy.
Każda z tych terapii ma swoje zalety i wady, ale ważne jest, aby pamiętać, że żadna pojedyncza terapia nie jest gwarantowana dla każdego dziecka z zaburzeniami mowy. Najlepiej skonsultować się z profesjonalistą przed podjęciem decyzji o tym, które leczenie jest najlepsze dla Twojego dziecka.
Jak radzić sobie z zaburzeniem mowy dziecka w środowisku domowym
Dzieci z zaburzeniami mowy mogą nie mówić w sposób zrozumiały dla innych. Mogą również mieć trudności z brzmieniem własnego głosu. Może to utrudnić im komunikowanie się z innymi i uczestniczenie w działaniach społecznych. Najlepszym sposobem, w jaki rodzice mogą pomóc swojemu dziecku, jest wspieranie i zachęcanie do wszelkich prób komunikacji. Rodzice powinni również pracować nad zmniejszeniem wszelkich barier, które mogą uniemożliwiać dziecku mówienie, takich jak hałas w tle lub rozpraszanie uwagi.
Istnieje kilka ćwiczeń, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemów z mową. Jedną z nich jest terapia artykulacyjna, która pomaga nauczyć się wyraźniej i poprawniej wymawiać słowa. Druga to terapia kształtująca płynność, która pomaga osobom jąkającym się łatwiej wypowiadać słowa niż wcześniej.
Jak radzić sobie z zaburzeniami mowy dziecka w sytuacjach społecznych
Dzieci z zaburzeniami mowy takimi jak afazja znajdują się w bardzo niekorzystnej sytuacji społecznej. Często mają trudności z komunikowaniem się z rówieśnikami i nawiązywaniem przyjaźni. Ważne jest, aby pamiętać, że chociaż mają problemy z komunikacją, nie są nieinteligentni. Mogą być bardziej inteligentni niż ich rówieśnicy i mieć wyostrzony zmysł słuchu lub wzroku. Mogą również doświadczyć przeciążenia sensorycznego, co może utrudnić im skupienie się na jednej rzeczy na raz. Aby pomóc dzieciom z zaburzeniami mowy, rodzice powinni zachęcać je do interakcji z innymi i uzbroić się w cierpliwość, gdy nie rozumieją, co się im mówi.
